Collega in beeld: maatschappelijk werkenden
Marian ten Thij en Marijke van Duijn zijn maatschappelijk
werkenden bij de Posten:Marijke:
Door Ingrid Bargeman
“Ons werk is niet zo makkelijk in een hokje
te vatten, maar dat maakt het juist zo divers en leuk. Wij maken deel uit van
het behandelteam en komen, kort gezegd, in beeld bij problematische situaties.
Dat kan gaan om financiën, gedoe in de familie, maar vooral om
acceptatieproblematiek. En dat is een ruim begrip, want dat kan dan gaan om
accepteren dat thuis wonen niet meer gaat, rouwverwerking, dus verlies van een
kind of partner accepteren van een lichamelijke ziekte of van dementie.” Marian: “Vaak worden we ingeschakeld in en via het Bewoners
Zorg Overleg, maar de zorg weet ons ook goed te vinden, of de arts stelt een
indicatie. Maar bewoners melden zich ook zelf bij ons. De gesprekken die we dan
voeren kunnen één-op-één-gesprekken zijn, maar we zijn ook heel
systeemgericht. Dat betekent dat we zo veel mogelijk het hele systeem bekijken
en betrekken, dus iemands partner, kinderen of andere mantelzorgers. In zo’n
systeemgesprek kijken we bijvoorbeeld naar hoe iemand altijd geleefd heeft. Als
iemand altijd erg op zichzelf is geweest, gaan we hem of haar hier niet opeens
in een strak activiteitenschema stoppen. Dat uitgangspunt geldt trouwens voor
heel de Posten. De mensen die bij ons komen wonen moeten vaak eerst een paar
weken tot rust komen en wennen aan de nieuwe situatie. Familie of mantelzorgers
hebben soms niet in de gaten hoe veel zij in de loop van jaren, stapje voor
stapje al hebben overgenomen van iemand met dementie. Het is dan aan ons dat
heel goed te begeleiden en om daar op terug te kijken, zodat zij begrijpen
waarom we niet opeens heel veel activiteiten aanbieden. Wist je dat de
spanningsboog van iemand met vergevorderde dementie vaak maar maximaal een half
uur is? Als zo iemand dan 2 uur lang bezoek krijgt is het niet raar dat hij of
zij in slaap valt.”
Tekst gaat verder onder de afbeelding
Het lijkt misschien of de maatschappelijk werkers vooral met
problemen bezig zijn, maar Marian en Marijke houden van hun werk. Marijke: “Mijn
werkplezier zit juist in die kleine dingen die zo veel betekenen. Zo heb ik
onlangs een bewoner die onverhoopt niet meer terug kon naar huis geholpen om
allerlei zaken op een rijtje te zetten. Toen bleek onder andere dat er
nog kinderen waren die best dingen wilden doen. De dankbaarheid die je dan
ervaart maakt me blij. Een ander voorbeeld: laatst heb ik voor iemand die dat
zelf niet meer kon een brief getypt en een taxipas aangevraagd. Daarbij neem ik
de bewoner dan vooral mee, ik neem niet per se over. En soms houd ik
gewoon iemands hand even vast. Maar dat geldt voor iedereen bij de Posten.”
Marian: “Waar ik echt blij van word is hoe makkelijk ik het
vertrouwen krijg van onze bewoners. Door het geven van intense aandacht voer ik
gesprekken met hen die verder gaan dan over koetjes en kalfjes. En wat het
werken specifiek bij de Posten betreft: ik doe nu hele andere dingen dan 17
jaar geleden. De ruimte die ik krijg om initiatieven te nemen zoals de
trainingen, Dementie vriendelijk, het Mantelzorgcafé, maakt dat ik hier
al zo lang met plezier werk.” Marijke vult aan: “Klopt, onze functie past
niet in een hokje. Dat werkt soms tegen je, maar het biedt ook veel ruimte om
de functie te ontwikkelen.”
Ook geïnteresseerd in werken bij de Posten? Kijk dan op de webpagina vacatures >>
18 september 2019
> Meer nieuws in het
nieuwsarchief